วัดศรีนวล เมืองขอนแก่น
วัดศรีนวล ตั้งอยู่ทิศเหนือของบึงแก่นนคร ไม่ไกลจากบึงมากนัก ภายในวัดมีศาสนสถานมากมาย ด้วยเนื้อที่ที่มีไม่มาก ทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่สร้างเป็นอาคารที่ใช้ประโยชน์
วัดศรีนวล เดิมเรียกว่า “วัดใน”เพราะตั้งอยู่ใกล้เมืองขอนแก่น (เดิมขอนแก่นอยู่เมืองเก่า) คู่กับวัดศรีจันทร์ที่เดิมเรียกว่า “วัดนอก” เพราะตั้งอยู่นอกเมืองขอนแก่นและตั้งทีหลังวัดศรีนวล วัดศรีนวลสังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตามหลักฐานทางทะเบียนตั้งเมื่อปี พ.ศ.2345 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2512
ลำดับเจ้าอาวาสวัดศรีนวล
พระญาคูหลักคำ (พ.ศ.2345-2369)
พระญาคูทิ (พ.ศ.2370-2385)
พระญาคูพันธ์ (พ.ศ.2386-2404)
พระญาคูปาน (พ.ศ.2405-2420)
พระญาคูลูกแก้ว (พ.ศ.2421-2437)
พระญาคูผาง ผคฺโค (หลวงปู่ผาง ผคฺโค) (พ.ศ.2438-2476)
พระราชสารธรรมมนี (กัญหา ปภสฺสโร น.ธ.โท) (พ.ศ.2479-2524)
พระกิตติญาณโสภณ (บัวผัน ปคุณธม.โม ป.ธ.8,พ.) (พ.ศ.2524-2545)
พระครูสิริธรรมนิเทศก์ (พูลสวัสดิ์ ติสฺสเทโว ป.ธ.3.พ.ม.,พธ.บ) (พ.ศ.2545-ปัจจุบัน)
ภายในวัดมีสิ่งที่น่าสนใจคือ
พระประธานจากสิมหรืออุโบสถเก่า ฝีมือชาวบ้านท้องถิ่น มีจารึกหน้าแท่นว่า สร้างเมื่อ พ.ศ.2440 ขณะที่พระญาคูผาง ผคฺโค เป็นเจ้าอาวาส
ใบเสมายุคทวารวดี
ใบเสมานี้มีข้อมูลว่าถูกนำมาจากที่อื่น หลักหนึ่ง เป็นแบบแท่งหินมีขนาดหนา 50 ซม. กว้าง 60 ซม. สูง 1.75 ม. มีจารึกอยู่ด้วย ฐานเสมาแกะเป็นรูปกลีบบัว ส่วนอีกหลักหนึ่งเป็นแบบแผ่นหินไม่มีจารึก มีขนาดหนา 25 ซม. กว้าง 75 ซม. สูง 1.70 ม.
หอพระอุปคุต
พระอุโบสถหลังใหม่
กลองโบราณ และ โปง(ภาษาอีสาน) หรือ ระฆังทำจากไม้
……
เรื่องและภาพโดย สุทธวรรณ บีเวอ อีสานอินไซต์